Geçmiş zaman yazıları…

Bilerek veya bilmeyerek, Zamanı geldiğinde bildiklerimi bildirerek, Hatta bildiğimi sanarak, oyalanarak gidiyordum. Yolun yorulduğum yerinde, Yol olan bedenlere bakarak yürüdüm… Gittim, Çok kez gittim, Çok gittim. Hiçbir şey olmadı başında, Sen olmadın sonunda. Yol bitti. Kapandı mevsimler… Anladım, Oyalanma savaşıydı bu. Anladım, Kör yarışıydı. Gidiyorduk, gidiyordum, gidiyordun… Merkezinde hiç olan bir yolculukta, Yolcuyu oynuyorduk. Acı mı, vardı, var… Mutluluk mu, o da vardı, var… Her şey var, Aslında hiçbir şey yok. Hiçbir şeyli, hiç oyuncuların salaklığına, Salaklığıma tanığım. Tanımlansaydım, tanınmasaydım, tanır mıydın yine? Bir hiçi bulabilir miydin? Hiç yokken, hiçken de sevebilir miydin? Bilerek!; Bir salağı, Bir yok’u alabilir miydin koynuna? Anlatamadığım lanetli sır hâlâ benimle, çürümek istiyorum… Dün gece saat iki gibi bir ağırlık çöktü üzerime, duvara yaslı yatak dolabını indirip yastıkları düzenleyip, çarşafımı da üzenime çekip yattım. Nasıl sıkıntılıyım? Uyku, yavaş yavaş gözkapaklarımı kapattı, kafamın içi, bilincim, yüz bir piyona çalıyor ve piyona’nın teleri, ritmin hızıyla ısındığını hissediyordum. Sonra uyanık olduğum bilincimi yitirdim. Bu arada nefes alışlarım yoktu ölmüştüm; evet doğru söylüyorum ve rüya gördüğüm o an içersin de bir ışık kümesi dairesel olarak gittikçe beni de içine alacak şekilde bana doğru büyüyordu. O an bilimcim yerine geldi, zorla gözlerimi açmaya çalışırken hala nefes almıyordum ve ışık gittikçe büyüyordu, tam beni kapsayacak yakınlığa ulaştığı an da, tamam ölüyorum dedim, zorlukla gözümü açarak kalktım. Bir an için vaz geçebilirdim yaşamaktan, yarım kalmış bir görevim vardı hâlâ yerine getiremediğim.( Başka bir zaman böyle bir deneyim yaşarsam, inanın çok rahatlıkla vaz geçebilirim.) Neydi peki bu olanlar? Doğruldum yastığımı sırt hizama kaldırıp yaslandım, nefes alışım düzeldi, bilimcim de tamamen yerine geldi. Anlatamadığım lanetli sır hâlâ benimle, çürümek istiyorum… Geçmiş zaman yazıları…

Reklam