Yıldız tozları…

Aklımızın içerisinde oluşturduğumuz imgeleri arama çabası, tek bir cümlede kendimize beğendirme karşılığında, bizden aldıklarını neler olduğunu biliyor muyuz? Varlığını kendi oluşturduğu cümlelerin birbirlerine eklemlenen zaman içerisinde, ne olduğunu bilmeden kelimelerin peşine takılıp gitmek, ne denli acı verir insana? Anlatılamayan duyguların tam karşılığı bulmadığını görmek; düşünce uzayında ne denli yıpratır insanı? Eksik duygularla çıkarız kendi eksenimizde yitik yorgun başarısız…
Cümlelerin kifayetsizliği ne derece tutsak kılsa da bizi, onca kelimeyle anlatamadığımız, ötekine tutsaklığı- yine özlem içerisinde çaresiz; kendini onca ağırlığıyla bırakır ayak dibimize.
İlerlemek imkansızlaştığının olduğu kanıtını görür anıtsal heykel ve bir türlü oluşturamadığımız somut ifade içselliğimizi yine çaresiz bırakmıştır. Yalnızlığımız bir başarıdır bu anlamda, sözcüklerin dile gelemediği bitimsiz seyir içerisinde kendi eksikliğini araması; en derine ulaşma o! Gerekli tek cümleyi bulma uğraşı, şehrin en kalabalık ortamlarına yeğlemesinden öte kalabalıktır kendi… Yıldız tozları… yalnızlığımız…

Reklam