“zamanın neresinde neyin geçmişin deyim “

Halka halka kanma, kopuyor sonra ki! öncesi ve şimdi… Bu dil benim değil, senin ve benim dilim. İki gecedir sabahlara kaç sigara tükettiğim nefesim kalp ağrılarımın sebebi oldu. Senin ve benim söz çüklerimizin anlamlarını çözdüm sonunda. Her yazılan yazının arka planları vardı gizli. Benzeşlerini önceden nasıl bilebilirdik cümleleri kurarken. Kendi içimde seni var kılarken, senin düşencilerindi bütün bunlar. Böylece var olduk birlikte, geçmiş günlerde birbirimizden habersiz. Ve şimdi hangi derin denizlere gideceğiz sen ve ben. Rüzgâr esmeleri kulaklarımıza fısıldayıp uğurlayacak kıyıdan fersah fersah uzaklara ve orada gözlerimizin içinde öleceğiz birlikte.

Reklam