Kötü kedi şerafettin…

Kimseyle konuşmuyorum, sustukça sesim kayboluyor, sezgilerle yaşıyorum zamanı… Lanetli alışkanlık oldu bu bende… Amaçlarımı kaybettim daha önce önemli görünenler anlamlarını yitirdi… Kendimi sonu görünmeyen ufka bakarken görüyorum yalnız ve sessiz… Birde sebebini bilmediğim korku var içimde; kötü bir haber alacakmışım gibi, böyle olduğum zamanlarda dünya da çok büyük olay gerçekleşiyor… Daha önceden bilincin farkındalığı konusunda kendimi eğittim; bu bazı bilgilerin sonunda uzak görü denilen şeyi tahmin etmekle alakalıydı… Edindiğim bilgilerden kaynaklanan gelecek kaygısı yaşıyorum içim de. Devamlı analitik zihin yapısı içersinde düşüncelerim… Yani sizin anlayacağın durumum vahim. Ah! Nerden şimdi aklıma geldiyse (kötü kedi Şerafettin) durumundayım…

Reklam