Kimi yalnızlıklar vardır burhanı sıkıntılı, işte öyle geceler sarar her yanımı düşünceye dalarım girdap’a girmiş nesne gibi; savrulurum akıbetsiz geleceğe, hiç umut taşımaz varlığım böyle zamanlarda. Yeni olan eskir hızlıca kaybedişleri anımsayan hatıralarım, geçmiş zamana hapis kalır benliğim, sanki kuş kafesinin boş kalan odasında mezar düşünür kalbi’min içi; içerden kilitli kapısına bırakılmış tomurcuk gül gibi. Sarar her yanımı düşsel hayalet’in fotoğrafı. Kalbur testisi gibi akar çürümüş kan olukları, kendini bulur varlığı paslı çivi, içimde taht kuran zamana düşer ve sonsuz boşluklara patlayan yıldızların akıbeti. Düşlerimle eriyen aklım, ay’ın karanlık yansıması çöker beliren tüm evrenin buğulu bakan raks eden gözleri.
labirent 